Αποφασίστηκε η ανάδειξη και προστασία του Νεκρομαντείου (Νεκυομαντείου) του Αχέροντα και τριών ακόμη αρχαιολογικών χώρων του Νομού Πρέβεζας, στην Ήπειρο.
Το πιο φημισμένο Νεκρομαντείο του αρχαίου ελληνικού κόσμου, εκείνο του Αχέροντα κοντά στις βορειοδυτικές όχθες της Αχερουσίας Λίμνης, ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας, το μήκους 70 χλμ. ρωμαϊκό υδραγωγείο που υδροδοτούσε την αρχαία Νικόπολη και ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση αρχαιολογικούς χώρους (350 στρέμματα) της Ηπείρου, η αρχαία Κασσώπη βρίσκονται στην τελική ευθεία για να αλλάξουν πρόσωπο. Εφ΄ όσον βεβαίως βρεθούν τα 11,5 εκατ. ευρώ που απαιτούνται συνολικά για την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων της Ηπείρου από το νέο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ΕΣΠΑ).
Νεκυομαντείο Αχέροντα
Oταν ο Όμηρος αφηγείται τη συναρπαστική κάθοδο του πολυμήχανου Οδυσσέα στον Άδη προκειμένου να συναντήσει τον τυφλό μάντη Τειρεσία, οι περιγραφές του για τον τόπο όπου βρίσκονταν οι πύλες του Κάτω Κόσμου ταιριάζουν απόλυτα με το Νεκυομαντείο του Αχέροντα. Μπορεί να το φανταστεί κανείς και μέσα από τις περιγραφές του Παυσανία, πολλούς αιώνες αργότερα, ο οποίος μιλάει για έναν τόπο εφιαλτικό, γεμάτο έλη, υγρασία και ομίχλη.
Δεν θα φανταζόταν κανείς ιδανικότερο σκηνικό για την κατάβαση των νεκρών στο σκοτεινό βασίλειο του θανάτου. Η εύφορη σήμερα πεδιάδα, την οποία διασχίζουν, με μικρές διαφοροποιήσεις από τις αρχαίες κοίτες τους, οι ποταμοί Αχέρων, Κωκυτός και Πυριφλεγέθων, δεν φαίνεται να κρύβει μυστικά.
Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές όμως, οι προσκυνητές που έφθαναν στο ιερό ήταν προετοιμασμένοι να υποστούν κάθε κακουχία ώστε να γίνουν αποδεκτοί στον κόσμο των νεκρών. Έπρεπε να απαλλαγούν από τα μιάσματα με κάθαρση σωματική και ψυχική, να προσευχηθούν, να κάνουν επικλήσεις, μαγικές πράξεις αλλά και συγκεκριμένη δίαιτα με τροφές που συνηθίζονταν στα νεκρόδειπνα: χοιρινό, στρείδια, κριθαρένιο ψωμί και κουκιά, τα οποία τους προκαλούσαν μάλιστα τροφική δηλητηρίαση, η οποία ήταν αποδεκτή!
Στην κατάσταση αυτή οδηγούνταν σε περιπλάνηση στον μικρό λαβύρινθο του ιερού και τέλος έμπαιναν στη μεγάλη σκοτεινή αίθουσα για να συναντήσουν τις ψυχές.
Ήπιες οι επεμβάσεις που προβλέπονται με απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, απαραίτητες όμως όχι μόνο για την ανάδειξη, αλλά και για την προστασία των χώρων: περίφραξη, φυ λάκιο, χάραξη διαδρομών για τους επισκέπτες, στάσεις θέασης, πινακίδες σήμανσης, νέος χώρος στάθμευσης αλλά και ένα πλακόστρωτο μονοπάτι που θα συνδέσει το Νεκυομαντείο με την Εφύρα. Άλλες κατασκευές, όπως κλίμακες, ράμπες ή στέγαστρα προστασίας μνημείων, δεν αποκλείονται, ενώ ένα ενημερωτικό φυλλάδιο και αρχαιολογικός οδηγός κρίνονται απολύτως απαραίτητα. Ο προϋπολογισμός των περίπου 4 εκατ. ευρώ όμως για τα δύο έργα, φαντάζει σε καιρούς χαλεπούς τεράστιος.
Σε περίπου τρία στρέμματα αναπτύσσονται σήμερα τα ερείπια του Νεκυομαντείου και του Ιερού του Άδη και της Περσεφόνης, τα οποία ανάγονται στην ελληνιστική εποχή. Η λειτουργία του Νεκρομαντείου στον Αχέροντα διήρκεσε 12 αιώνες (14ος αι. π.Χ.- 167 π.Χ.), σύμφωνα με τις πηγές. Την περίοδο 1958-1964 ήρθε στο φως η αρχαιότερη ανατολική πτέρυγα του συγκροτήματος όπου βρίσκονται το κυρίως ιερό, οι διάδρομοι και τα παρακείμενα δωμάτια, ενώ κατά τα έτη 1976-1977 αποκαλύφθηκε και η δυτική πτέρυγα. Από τα πλέον ενδιαφέροντα στοιχεία του πάντως είναι ο υπόγειος υπόσκαφος χώρος, η οροφή του οποίου στηρίζεται σε 15 πώρινα τόξα με χρήση που ενδεχομένως συνδέεται με το σπήλαιο της προϊστορικής λατρείας.
Εφύρα
Η Εφύρα αποτελεί τον σημαντικότερο χώρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ήπειρο, η οποία σήμερα μπορεί να απέχει 4,5 χλμ. από τη θάλασσα, ωστόσο κατά την Προϊστορική εποχή μπροστά από τα τείχη της βρισκόταν ένα απόλυτα προστατευμένο φυσικό λιμάνι. Τρεις επάλληλες σειρές τειχών διακρίνονται σήμερα, οι δύο πρώτες του 14ου-13ου αιώνα π.Χ. και η τελευταία ελληνιστική, ενώ τρεις μεγάλοι προϊστορικοί τύμβοι έχουν αποκαλυφθεί στην πλαγιά του λόφου, μοναδικά μνημεία αυτής της εποχής στην Ήπειρο.
Στα έργα προϋπολογισμού 4 εκατ. ευρώ προβλέπονται νέο πάρκινγκ, περίφραξη, ενημερωτικές πινακίδες και φυλάκιο.
Τολμηρές λύσεις επιστρατεύτηκαν τον 2ο μ.Χ. αιώνα για να διανύσει το νερό απόσταση σχεδόν 50 χλμ. από τις πηγές του Αγίου Γεωργίου Λούρου στη Φιλιππιάδα, απ΄ όπου σήμερα υδρεύονται σήμερα η Πρέβεζα, η Άρτα και η Λευκάδα, ώς τη ρωμαϊκή Νικόπολη.
Πέντε σημεία του σπουδαίου αυτού τεχνικού έργου της αρχαιότητας, του Υδραγωγείου, θα έχουν την ευκαιρία να βλέπουν οι ταξιδιώτες κατά μήκος του δρόμου. Οι γέφυρες και ο αγωγός θα αναδειχθούν κοντά στις πηγές. Στον Κοκκινόπηλο θα ανακαλύψουμε τις σήραγγες του Υδραγωγείου. Ο υπόγειος και ο υπέργειος αγωγός θα είναι επισκέψιμα στη Στεφάνη και τη Σκάλα Λούρου. Η εντυπωσιακή πεσσοστοιχία θα είναι ορατή στο Ζάλογγο και η διαδρομή θα καταλήγει στην πεσσοστοιχία κοντά στο Νυμφαίο της Νικόπολης, έργο που εκτιμάται πως θα κοστίσει 2,5 εκατ. ευρώ.
Κασσώπη
Η Κασσώπη, πρωτεύουσα της Κασσωπαίας, κτίστηκε πριν τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. (340 π.Χ), σε φυσικά οχυρή θέση, σε ένα οροπέδιο με υψόμετρο 550-650 μ., στις πλαγιές του Ζαλόγγου, με σκοπό να προστατεύσει από την εκμετάλλευση των Ηλείων αποίκων, την εύφορη πεδιάδα που απλωνόταν νοτιότερα.
Η μεγάλη ακμή της πόλης σημειώνεται τον 3ο αι. π.Χ., όταν κτίζονται τα μεγάλα δημόσια κτίρια και ανοικοδομούνται πολλά σπίτια. Η πόλη είχε δικό της νομισματοκοπείο. Το νόμισμα της απεικόνιζε τον Δία και αετό σε κεραυνό. Η πόλη διατηρούσε πολιτική αγορά, πρυτανεία, δύο θέατρα, ξενώνα, ναούς λατρείας της Αφροδίτης και του Δία Σωτήρα.
Γύρω στο 220 π.Χ., η πόλη εντάχτηκε στην Αιτωλική Συμμαχία. Η ευημερία της διήρκεσε μέχρι το 168 π.Χ. Το 167 π.Χ. καταστράφηκε από τους Ρωμαίους με επικεφαλής τον Αιμίλιο Παύλο και εγκαταλείφτηκε οριστικά με την υποχρεωτική συνοίκηση των κατοίκων της στη Νικόπολη, στο τέλος του 1ου αι. π.Χ.
Ο χώρος της Κασσώπης θα βελτιωθεί με νέο πάρκιγνκ, διαδρομές περιήγησης, πινακίδες και ενημερωτικά φυλλάδια (προϋπολογισμός 5 εκατ. ευρώ).
Υδραγωγείο Αγ.Γεωργίου Λούρου & Φιλοτελισμός
Πηγές: Το Βήμα, Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου