Ερνέστος Τσίλλερ & Ελληνικός Φιλοτελισμός / Ernst Ziller & Greek Philatelism

Το άρθρο για την Έκθεση ''Ερνέστος Τσίλλερ, Αρχιτέκτονας, 1832-1892'' της Εθνικής Πινακοθήκης - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, μου έδωσε το έναυσμα για την έρευνα και την παρουσίαση ελληνικών γραμματοσήμων που εξέδωσαν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία με θέμα ''Κτίρια του Τσίλλερ''.


1977 - Σειρά ''Νεοελληνική Αρχιτεκτονική'' Δρ.0,50

Αθήνα, Μέγαρο Μελά (πρώην Κεντρικό Ταχυδρομείο)

Το 1873 ο μεγαλέμπορος Βασίλειος Μελάς αγόρασε το οικοδομικό τετράγωνο που περικλείεται από τις οδούς Αιόλου, Σοφοκλέους, Στρέιτ και Κρατίνου, στη νοτιοανατολική γωνία της τότε πλατείας Λουδοβίκου (σημερινής πλατείας Δημαρχείου - Κοτζιά) και ανέθεσε στον γνωστό αρχιτέκτονα Ernst Ziller τη μελέτη οικοδόμησης διώροφου μεγάρου με υπόγειο.

Επρόκειτο για το μεγαλύτερο Αθηναϊκό ιδιωτικό κτίριο της εποχής, του οποίου η ανέγερση κόστισε το υπέρογκο ποσό του 1.000.000 δραχμών. Αν και αναφέρεται αρχικά ως "Grand Hotel d’Athènes", είναι αμφίβολο αν λειτούργησε ποτέ ως ξενοδοχείο. Το 1881 στεγάστηκε εκεί για ένα μικρό διάστημα το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών και αργότερα η Αθηναϊκή Λέσχη (1888-1894).

Το 1909 προστέθηκε τρίτος όροφος προς την πλατεία και την οδό Σοφοκλέους (βάσει μελέτης του αρχιτέκτονα Φιλίππου Οικονόμου), ο οποίος αποπερατώθηκε το 1932 προς τις οδούς Αιόλου και Στρέιτ. Μεταξύ των ετών 1900-1973, στεγάστηκε εκεί το κεντρικό Ταχυδρομείο των Αθηνών. Το κτίριο κηρύχθηκε το 1974 διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού και το 1979 μισθώθηκε από τη Εθνική Τράπεζα, η οποία ανέλαβε, μεταξύ των ετών 1983-1988 (σε συνεργασία με το Νηπιακό Επιμελητήριο Μελά), την αποκατάστασή του στην αρχική του μορφή, με κατεδάφιση της προσθήκης του τρίτου ορόφου (βάσει μελέτης του αρχιτέκτονα Διονύση Βλαχόπουλου).

1977 - Σειρά ''Νεοελληνική Αρχιτεκτονική'' Δρ.1,50

Σύρος, Δημαρχείο

Το κτήριο κατασκευάσθηκε κατά την περίοδο 1876-1891 και αποτελεί μελέτη του Ernst Ziller. Τα προβλήματα που παρουσιάσθηκαν κατά την πορεία της κατασκευής οδήγησαν σε αλλαγές των αρχικών σχεδίων που, πάντως, έγιναν από τον ίδιο τον Ziller που κατάφερε να δώσει στο Δημαρχείο ενιαία μορφή.

Η περίμετρός του είναι ορθογωνική, διαστάσεων 40 Χ 70μ. περίπου. Η κάτοψη είναι συμμετρική ως προς τον κεντρικό άξονα και περιέχει δύο αίθρια. Το ισόγειο είναι διαμορφωμένο σε καταστήματα. Μνημειώδης σκάλα οδηγεί από την πλατεία στον πρώτο όροφο. Στην πρόσοψη προεξέχει και τονίζεται περισσότερο το κεντρικό τμήμα (με πρόπυλο τοσκανικού και ιωνικού ρυθμού και με το αέτωμα) καθώς και ακραίοι πύργοι. Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι η πλούσια ζωγραφική διακόσμηση του εσωτερικού.

Το κτήριο κτίσθηκε με δημόσια και δημοτική δαπάνη. Η θεμελίωση και ολοκλήρωσή του οφείλεται στην επιμονή και τον ζήλο του Δημάρχου Δ. Βαφιαδάκη, ο οποίος απεβίωσε το 1898.

1977 - Σειρά ''Νεοελληνική Αρχιτεκτονική'' Δρ.50

Πάτρα, Δημοτικό Θέατρο Απόλλων

Το κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου "Απόλλων" ανηγέρθη το 1872 βάσει σχεδίων του Ernst Ziller. Είναι κτίριο με χαρακτηριστικά δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα. Κατασκευάσθηκε ως θέατρο και ευρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης της Πάτρας.

1990 - Σειρά ''Europa CEPT'' Δρ.70

Αθήνα, Μέγαρο Μελά (πρώην Κεντρικό Ταχυδρομείο-εσωτερικό)

1990 - Σειρά ''Πρωτεύουσες Νομών & και Χαρακτηριστικά τους Στοιχεία'' Δρ.50

Πύργος, Αρχαιολογικό Μουσείο (πρώην Δημοτική Αγορά)

Είναι διώροφο κτίριο νεοκλασικής μορφολογίας, έργο του Ziller και αποτελείται από τον κυρίως όγκο του παλαιού κτιρίου και από μια προσθήκη που κατασκευάστηκε λίγα χρόνια μετά, της ίδιας τεχνοτροπίας. Διαθέτει τρία εσωτερικά αίθρια, το κεντρικό τμήμα προεξέχει των πλευρικών, τα οποία καταλήγουν σε διακεκριμένους γωνιαίους όγκους.

Όπως φαίνεται, η εγκατάσταση του κτιρίου στη θέση αυτή σηματοδοτούσε την τότε εξέλιξη της ζώνης εμπορίου της πόλης.

Το κτίριο λειτούργησε ως κεντρική αγορά της πόλης μέχρι το 1957. Σήμερα, στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο.

1993 - Σειρά ''Νεοκλασσικά & Σύγχρονά Κτίρια της Αθήνας'' Δρ.60

Αθήνα, Ιλίου Μέλαθρον - Νομισματικό Μουσείο

Το τριώροφο μέγαρο της οδού Πανεπιστημίου που είναι γνωστό με την επωνυμία "Ιλίου Μέλαθρον", οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1878-1880, για λογαριασμό του ανασκαφέα της Τροίας και των Μυκηνών Ερρίκου Σλήμαν (Schliemann).

Ήταν το πλουσιότερο μέχρι εκείνη την περίοδο ιδιωτικό κτίριο των Αθηνών και θεωρείται το σημαντικότερο έργο του αρχιτέκτονα Ernst Ziller, εμπνευσμένο από την ιταλική νεοαναγεννησιακή αρχιτεκτονική (τοξοστοιχίες της πρόσοψης κ.τ.λ.), διυλισμένη από τον αθηναϊκό νεοκλασικισμό (παραστάδες, αετώματα, φουρούσια, κ.τ.λ.). Το 1927 το μέγαρο πωλήθηκε στο Ελληνικό δημόσιο, και στέγασε διαδοχικά το Συμβούλιο Επικρατείας (1929-1934) και τον Άρειο Πάγο (1934-1982).

Σήμερα, στεγάζει το Νομισματικό Μουσείο.