Λίγα βήματα μετά τη μινιμαλιστική κεντρική είσοδο του Πολιτιστικού Κέντρου ''Πολύτροπον'' του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, ο τεράστιος λευκός τοίχος που αντικρίζεις εκ πρώτης ξαφνιάζει. Δεν το αντιλαμβάνεσαι αμέσως, ο τοίχος όμως ανάμεσα στις δύο κινηματογραφικές αίθουσες του ισογείου στο τριώροφο κτίριο επί της ουσίας είναι μία ακόμη μεγάλη οθόνη όπου μπορούν να προβάλλονται εικόνες βίντεο ή άλλου τύπου οπτικό υλικό. Σαν να λέμε προβολές στο foyer.
Η χρήση του κεντρικού τοίχου στο ισόγειο ως οθόνης είναι ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το πνεύμα του Ιδρύματος: ''Στο κτίριο της Πειραιώς 206 στόχος μας είναι να μη μείνει αναξιοποίητος κανένας χώρος'' σύμφωνα με την Κατερίνα Αγγελιδάκη, η οποία έχει τη γενική ευθύνη. Και πραγματικά δεν έχει μείνει. Ως και το ένα από τα δύο πάρκινγκ του κτιρίου χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος και αυτή την εποχή φιλοξενεί την έκθεση «Ο ορίζοντας των γεγονότων/ 2007-2009» του Γιώργου Χαρβαλιά.
Η χρήση του κεντρικού τοίχου στο ισόγειο ως οθόνης είναι ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το πνεύμα του Ιδρύματος: ''Στο κτίριο της Πειραιώς 206 στόχος μας είναι να μη μείνει αναξιοποίητος κανένας χώρος'' σύμφωνα με την Κατερίνα Αγγελιδάκη, η οποία έχει τη γενική ευθύνη. Και πραγματικά δεν έχει μείνει. Ως και το ένα από τα δύο πάρκινγκ του κτιρίου χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος και αυτή την εποχή φιλοξενεί την έκθεση «Ο ορίζοντας των γεγονότων/ 2007-2009» του Γιώργου Χαρβαλιά.
Η μεγάλη αίθουσα κινηματογραφικής προβολής του ισογείου, χωρητικότητας 120 θέσεων, ενδείκνυται αποκλειστικώς για προβολές ταινιών. Με τον χαμηλό φωτισμό και τα άνετα καθίσματα, μπορεί κάλλιστα να κερδίσει τον τίτλο μιας από τις πιο ατμοσφαιρικές και πιο μοντέρνες μεμονωμένες αίθουσες της Αθήνας. Η μικρότερη αίθουσα, χωρητικότητας 68 θέσεων, έχει βαπτιστεί «black box» και έχει μεγαλύτερη «ελαστικότητα» καθ΄ ότι πολλαπλών χρήσεων (εκεί τα καθίσματα δεν είναι σταθερά γιατί μετακινούνται ανάλογα με το είδος του έργου, όπως π.χ. οι χορογραφίες).
Στον πρώτο όροφο του κτιρίου ο χώρος είναι σχεδιασμένος κυρίως για εκθέσεις. Όταν επισκεφθήκαμε το Ίδρυμα, οι φωτογραφίες και οι αφίσες που παρουσίασε πριν από λίγο καιρό το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου σε αφιέρωμα με οπτικό υλικό κυπριακών ταινιών που σχετίζονταν με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 βρίσκονταν ακόμη εκεί. Μαζί τους, εικόνες από το έργο ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού κινηματογράφου στο εξωτερικό, του Μιχάλη Κακογιάννη, ο οποίος μετέτρεψε σε κόσμημα ένα εγκαταλελειμμένο παλιό εργοστάσιο. Η αίσθηση ενός σύνθετου, πολυδιάστατου χώρου, λιτού και χωρίς εφέ βρισκόταν εξαρχής στη φιλοσοφία των αρχιτεκτόνων Βασίλη και Δημήτρη Σγούτα που ανέλαβαν το έργο.
Το highlight του κτιρίου βέβαια βρίσκεται στον δεύτερο όροφο και είναι το θέατρο, ένας ηχομονωτικός αμφιθεατρικός χώρος επενδεδυμένος με ξύλο, που θυμίζει μικρογραφία της Επιδαύρου. Εχουν ακολουθηθεί οι προδιαγραφές των αρχαίων θεάτρων και, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, αυτή είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο δοκιμάζεται σε κλειστό χώρο. Εκεί πριν από λίγο καιρό ο Φράνσις Φορντ Κόπολα έδωσε το masterclass του ως φιλοξενούμενος του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Στο Πολιτιστικό Κέντρο, συνολικού εμβαδού 6.810 τ.μ., λειτουργούν επίσης δύο café–bar, εστιατόριο (κλειστό και υπαίθριο) και το πωλητήριο του Ιδρύματος.
Στον πρώτο όροφο του κτιρίου ο χώρος είναι σχεδιασμένος κυρίως για εκθέσεις. Όταν επισκεφθήκαμε το Ίδρυμα, οι φωτογραφίες και οι αφίσες που παρουσίασε πριν από λίγο καιρό το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου σε αφιέρωμα με οπτικό υλικό κυπριακών ταινιών που σχετίζονταν με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 βρίσκονταν ακόμη εκεί. Μαζί τους, εικόνες από το έργο ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού κινηματογράφου στο εξωτερικό, του Μιχάλη Κακογιάννη, ο οποίος μετέτρεψε σε κόσμημα ένα εγκαταλελειμμένο παλιό εργοστάσιο. Η αίσθηση ενός σύνθετου, πολυδιάστατου χώρου, λιτού και χωρίς εφέ βρισκόταν εξαρχής στη φιλοσοφία των αρχιτεκτόνων Βασίλη και Δημήτρη Σγούτα που ανέλαβαν το έργο.
Το highlight του κτιρίου βέβαια βρίσκεται στον δεύτερο όροφο και είναι το θέατρο, ένας ηχομονωτικός αμφιθεατρικός χώρος επενδεδυμένος με ξύλο, που θυμίζει μικρογραφία της Επιδαύρου. Εχουν ακολουθηθεί οι προδιαγραφές των αρχαίων θεάτρων και, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, αυτή είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο δοκιμάζεται σε κλειστό χώρο. Εκεί πριν από λίγο καιρό ο Φράνσις Φορντ Κόπολα έδωσε το masterclass του ως φιλοξενούμενος του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Στο Πολιτιστικό Κέντρο, συνολικού εμβαδού 6.810 τ.μ., λειτουργούν επίσης δύο café–bar, εστιατόριο (κλειστό και υπαίθριο) και το πωλητήριο του Ιδρύματος.
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πολιτιστικό Κέντρο ''Πολύτροπον''
Πειραιώς 206, Ταύρος
Λεωφορείο, γραμμές:
- 049 (Πειραιάς – Ομόνοια), στάση Ταύρος
- 914 (Ομόνοια – Λαχαναγορά – Παλ. Κοκκινιά), στάση Ταύρος
- 815 (Γουδί, Βασ. Σοφίας, Παν/μίου, Ομόνοια, στάση Ταύρος), στάση Ταύρος
- Κηφισιά – Πειραιάς, στον Σταθμό Ταύρου (12’ περίπου με τα πόδια)
Οι είσοδοι – έξοδοι, οι αίθουσες αλλά και η περιήγηση σε όλους τους χώρους του «Πολύτροπον» είναι προσβάσιμες σε ΑμεΑ. Από την κεντρική είσοδο, για τη μετάβαση στο χαμηλότερο επίπεδο των κινηματογράφων, λειτουργεί ειδικό αναβατόριο, ενώ για την είσοδο από το χώρο στάθμευσης λειτουργεί ανελκυστήρας στο δεύτερο επίπεδο.
Πηγές: To Bήμα, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου