Eνα εικονικό «ταξίδι» από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό Κόλπο με το πλοίο της Κερύνειας μπορεί να κάνει σήμερα κανείς μέσα από μια ταινία εικονοκινητικής τεχνικής (animation), παραγωγής του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας.
Η ταινία, διάρκειας 22 λεπτών με τίτλο ''Δίολκος για 1.500 χρόνια'', περιγράφει με εκλαϊκευμένο τρόπο το τεχνολογικό επίτευγμα της αρχαιότητας, το οποίο επέτρεπε στα πλοία να περάσουν από τον έναν κόλπο στον άλλο χωρίς να κάνουν τον γύρο της Πελοποννήσου.
Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία της ταινίας ανήκει στον πολιτικό μηχανικό, καθηγητή του Ε.Μ.Π. και πρόεδρο της Ε.Μ.Α.Ε.Τ., Θεοδόση Τάσιο. Ο ίδιος πραγματοποίησε την επιστημονική μελέτη και την ιστορική έρευνα, έγραψε και εκφώνησε το σενάριο, ενώ την τεχνική παραγωγή της ταινίας ανέλαβαν οι Ν. Μήκας και Γ. Πολύζος, οι οποίοι έχουν λάβει ως τώρα δύο βραβεία:
Καλύτερης ταινίας αναφερόμενης στην αρχαιότητα στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κύπρο (Νοέμβριος 2009) και
Καλύτερης εκπαιδευτικής ταινίας στην 8η Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου στην Αθήνα (Μάιος 2010).
Καλύτερης ταινίας αναφερόμενης στην αρχαιότητα στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κύπρο (Νοέμβριος 2009) και
Καλύτερης εκπαιδευτικής ταινίας στην 8η Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου στην Αθήνα (Μάιος 2010).
Τα τρία μέρη της ταινίας ''Δίολκος για 1.500 χρόνια''
από το YouTube TCGDSDA Channel
Στην ταινία προβάλλεται το πλοίο που προσεγγίζει έναν λιμενίσκο στη βόρεια ακτή της Πελοποννήσου. Εκεί θα ξεκινήσει η διαδικασία ανέλκυσής του στη στεριά. Τραβιέται με σκοινιά στην ξηρά πάνω σε έναν επικλινή ξύλινο υποδοχέα και σέρνεται στην άμμο με τη βοήθεια βαρούλκου και τροχαλίας. Στη συνέχεια αφαιρούνται κάποια τμήματά του, όπως τα κατάρτια και τα πανιά, ώστε να είναι πιο ελαφρύ και η μετακίνησή του ευκολότερη.
Έπειτα θα το ανεβάσουν πάνω σε έναν τοίχο, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα, και στη συνέχεια μέσω μιας τροχήλατης πλατφόρμας θα τοποθετηθεί πάνω σε έναν δρόμο στρωμένο με μεγάλες λίθινες πλάκες, τον Δίολκο.
O Δίολκος σήμερα
Αυλάκια
Οι τροχοί μπαίνουν μέσα σε λαξευμένους υποδοχείς (αυλάκια) και με το τράβηγμα των σκοινιών το πλοίο κινείται σε μια διαδρομή μήκους 6-7 χιλιομέτρων για να φτάσει στην ακτή του Σαρωνικού.Το σενάριο του Τάσιου δεν αποτελεί μια «στεγνή» περιγραφή της συγκεκριμένης μηχανικής μεθόδου.
Εμπλουτίζεται από μια σειρά άλλες ιστορικές πληροφορίες, που το κάνουν ευχάριστο για τον θεατή. Έτσι βλέπουμε τον πλοίαρχο να επισκέπτεται τον ναό του Ποσειδώνα, τους ναύτες να διασκεδάζουν με το μουσικό όργανο «ύδραυλις», τη χρήση του γερανού, με τον οποίο κατασκευάστηκε και ο Παρθενώνας. Από την ταινία δεν λείπει και το ειδύλλιο.
Εμπλουτίζεται από μια σειρά άλλες ιστορικές πληροφορίες, που το κάνουν ευχάριστο για τον θεατή. Έτσι βλέπουμε τον πλοίαρχο να επισκέπτεται τον ναό του Ποσειδώνα, τους ναύτες να διασκεδάζουν με το μουσικό όργανο «ύδραυλις», τη χρήση του γερανού, με τον οποίο κατασκευάστηκε και ο Παρθενώνας. Από την ταινία δεν λείπει και το ειδύλλιο.
''´Hταν μια καλή διδακτική ευκαιρία να παρουσιαστούν και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα της αρχαιότητας. Είναι πράγματα που ο κόσμος δεν τα ξέρει και οι αρχαιολόγοι δεν τα προβάλλουν'', λέει ο κ. Τάσιος και συμπληρώνει: ''Ο Δίολκος θα μπορούσε να σώζεται μέχρι σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση αν ο Νέρων και οι νεότεροι δεν τον είχαν καταστρέψει στην προσπάθεια να φτιάξουν τον πορθμό (σ.σ. Ισθμό της Κορίνθου).
Ευτυχώς που ένα κομμάτι του βρίσκεται στο Λουτράκι, στην περιοχή που ανήκει στη δικαιοδοσία της Σχολής Μηχανικών, και διασώζεται σε εξαιρετική κατάσταση. Το τμήμα που βρίσκεται από την πλευρά του Σαρωνικού έχει εγκαταλειφθεί και κάθε τόσο οι πέτρες του μνημείου χάνονται στη θάλασσα. Είναι ντροπή! Πρόκειται για σημαντικότατο μνημείο της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας και μέχρι σήμερα το Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το διασώσει''.
Ευτυχώς που ένα κομμάτι του βρίσκεται στο Λουτράκι, στην περιοχή που ανήκει στη δικαιοδοσία της Σχολής Μηχανικών, και διασώζεται σε εξαιρετική κατάσταση. Το τμήμα που βρίσκεται από την πλευρά του Σαρωνικού έχει εγκαταλειφθεί και κάθε τόσο οι πέτρες του μνημείου χάνονται στη θάλασσα. Είναι ντροπή! Πρόκειται για σημαντικότατο μνημείο της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας και μέχρι σήμερα το Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το διασώσει''.
Ιστορία - Χαρακτηριστικά
Λιθόστρωτος δρόμος που χρησιμοποιείτο για την από ξηράς μεταφορά πλοίων, πάνω σε τροχοφόρο όχημα ("Ολκός νεών") από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό κόλπο και αντιστρόφως.
Η κατασκευή της Διόλκου προέκυψε από την ανάγκη για γρήγορο πέρασμα των πλοίων από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό κόλπο και αντίστροφα, έγινε στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα και συνδέεται με την τυραννίδα του Περίανδρου στην Κόρινθο. Το δυτικό άκρο του ανακατασκευάσθηκε στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα. Χρησιμοποιείτο για τη μεταφορά μικρών, κυρίως πολεμικών σκαφών. Τέτοια χρήση βεβαιώνεται από τις πηγές ως τον 9ο μ.Χ. αιώνα.
Η κατασκευή της Διόλκου προέκυψε από την ανάγκη για γρήγορο πέρασμα των πλοίων από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό κόλπο και αντίστροφα, έγινε στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα και συνδέεται με την τυραννίδα του Περίανδρου στην Κόρινθο. Το δυτικό άκρο του ανακατασκευάσθηκε στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα. Χρησιμοποιείτο για τη μεταφορά μικρών, κυρίως πολεμικών σκαφών. Τέτοια χρήση βεβαιώνεται από τις πηγές ως τον 9ο μ.Χ. αιώνα.
Αποκαλύφθηκε το δυτικό του τμήμα σε μήκος 255 μ. στην πλευρά της Πελοποννήσου και σε μήκος 204 μ. στην Στερεά Ελλάδα μέσα στις εγκαταστάσεις της Σχολής Μηχανικού.
Το πλάτος του είναι 3,40 - 6,00 μ. Είναι στρωμένος με κανονικούς πώρινους κυβόλιθους και στο μέσον του φέρει δύο αυλακώσεις σε απόσταση 1,50 μ. Στο δυτικό άκρο του κατέληγε σε λιθόστρωτη αποβάθρα.
Πηγές: Έθνος, Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου