Η πρωτεύουσα του βασιλιά Πύρρου, η σηµαντικότερη αποικία των Κορινθίων στη Βορειοδυτική Ελλάδα µαζί µε την Κέρκυρα, η Αµβρακία (η σηµερινή Άρτα) αποκτά νέο µουσείο.
Στα 500 τετραγωνικά εκθεσιακών χώρων, από 1.775 τ.µ. που καλύπτει το νεόδµητο µουσείο, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν ευρήµατα κυρίως από την Αµβρακία και τα νεκροταφεία της και λιγότερα από ανασκαφές από τις γύρω περιοχές.
Στον Προθάλαμο της Αίθουσας Α παρουσιάζεται η Ιστορία της αρχαιολογικής έρευνας στην Άρτα και οι χρόνοι πριν την ίδρυση της Αμβρακίας (Παλαιολιθική περίοδος, Εποχή Χαλκού, Γεωμετρικοί χρόνοι), μέσα από αντιπροσωπευτικά δείγματα τέχνης της κάθε περιόδου.
Το μεγαλύτερο τμήμα της Αίθουσας Α είναι αφιερωμένο στο Δημόσιο Βίο των Αμβρακιωτών και τις διαφορετικές εκφάνσεις του, όπως οι πολιτικοί θεσμοί, η οικονομία, το εμπόριο, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, τα δημόσια κτίρια, η ψυχαγωγία και η δημόσια λατρεία, με την έκθεση-παρουσίαση χαρακτηριστικών κατά περίπτωση αρχαιοτήτων, όπως λ.χ. λίθινα ψηφίσματα, χάλκινα και αργυρά νομίσματα, εισηγμένα πήλινα αγγεία, πήλινα ειδώλια από τοπικά εργαστήρια κοροπλαστικής κ.ά.
Παρουσιάζεται επίσης η λατρεία και τα ιερά εκτός των τειχών της Αμβρακίας αλλά και τα όμορα με αυτήν φύλα (Αθαμάνες, Αμφιλόχιοι κ.α.). Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στον πιο σημαντικό τειχισμένο οικισμό των Μολοσσών, το Όρραον.
Στο τέλος της Αίθουσας Α, επιχειρείται προσπάθεια ανασύστασης της εικόνας ενός αρχαίου νεκροταφείου, με τους πιο αντιπροσωπευτικούς τύπους τάφων και επιταφίων στηλών σε όλη τη διάρκεια ζωής της πόλης. Η αναφορά στα Νεκροταφεία της Αμβρακίας συνεχίζεται και στην επόμενη Αίθουσα, όπου παρουσιάζεται το ''Πολυάνδριο'', το δημόσιο σήμα που ίδρυσε η πόλη για να τιμήσει νεκρούς μαχητές της. Εκτίθενται επίσης αντιπροσωπευτικά σύνολα κτερισμάτων -αγαπημένα αντικείμενα στη ζωή που συνόδευαν τους νεκρούς στην τελευταία τους κατοικία- καλύπτοντας μεγάλο φάσμα από τους αρχαϊκούς έως και τους ρωμαϊκούς χρόνους, ενώ η ενότητα ολοκληρώνεται με σύντομη αναφορά στα ταφικά έθιμα και τις επικρατούσες ταφικές πρακτικές.
Στην επόμενη Αίθουσα του Μουσείου, που είναι αφιερωμένη στις οικίες της Αμβρακίας, επιχειρείται προσπάθεια απόδοσης μίας οικίας, με την παρουσίαση των πιο αντιπροσωπευτικών της χώρων (οίκος, λουτρό, ανδρώνας, γυναικωνίτης, αυλή) καθώς και των πιο σημαντικών δράσεων, που λάμβαναν χώρα σε αυτή (''εγκαίνιο'', οικιακή λατρεία, μαγείρεμα, ύφανση κ.α.).
Το τέλος της Αίθουσας αλλά και της Έκθεσης είναι αφιερωμένο στο τέλος της Αμβρακίας. Στην έξοδο από την Αίθουσα, τρεις χαρακτηριστικές φωτογραφίες συνδέουν την αρχαία Αμβρακία με τη βυζαντινή, οθωμανική και σύγχρονη πόλη της Άρτας.
Τέλος στο αίθριο του µουσείου εκτίθενται επιτάφιες στήλες από τα νεκροταφεία της Αµβρακίας, στον δε περιβάλλοντα χώρο έχει ανακατασκευαστεί τµήµα δρόµου µε αρχαίες οικίες, συστάδα κιβωτιόσχηµων τάφων και τµήµα εγκαταστάσεων ελαιοτριβείου.
Ιστορία - Αρχαία Αμβρακία
Η Αμβρακία που κατά την αρχαιότητα υπήρξε μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ελλάδας ήταν κτισμένη στον ποταμό Άραχθο στην ίδια θέση με τη σημερινή Άρτα. Ήταν η σημαντικότερη αποικία των Κορινθίων στη βορειοδυτική Ελλάδα.
Αρχαίοι συγγραφείς αποκαλούν την περιοχή της Αμβρακίας Δρυοπίδα. Το τοπωνύμιο Αμβρακία οφείλεται κατά τη μυθολογία στον Άμβρακα, γιο του Θεσπρωτού ή στην Αμβρακία, θυγατέρα του Μελανέα, βασιλιά των Δρυόπων ή του Αυγείου της Ήλιδας ή του Φόρβαντα, γιου του Ήλιου. Ανάμεσα στους Αθαμάνες των Τζουμέρκων και των Κασσωπαίων της Πρέβεζας, ζούσαν ανάμικτα Αθαμάνες, Κασσωπαίοι, Μολοσσοί και άποικοι, στο τρίγωνο μεταξύ Λούρου, Αράχθου και Αμβρακικού κόλπου. Στο 625 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τους τον Γόργο, γιο του Κυψέλου, του τυράννου της Κορίνθου, ίδρυσαν αποικία στις όχθες του Άραχθου ποταμού αφού έδιωξαν τους ντόπιους Δρύοπες και τείχισαν την Αμβρακία. Η πόλη αριθμούσε γύρω στους 100.000 κατοίκους και γνώρισε μεγάλη ακμή από την ίδρυση της μέχρι τον 2ο αι. π.Χ.
Η Αμβρακία ως κορινθιακή αποικία γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση και ναυτική ισχύ όπως προκύπτει από τα αρχαία κείμενα και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Διέθετε ένα από τα καλύτερα πολεοδομικά συστήματα της αρχαιότητας. Ονομαστά ήταν επίσης τα γυναικεία αμβρακιώτικα υποδήματα γνωστά σε όλη την Ελλάδα με το όνομα Αμβρακίδες.
Κατά τους Περσικούς πολέμους έλαβε μέρος με επτά πλοία στη ναυμαχία της Σαλαμίνας και με πεντακόσιους οπλίτες στη μάχη των Πλαταιών. Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο συμμάχησε με τους Λακεδαιμονίους, αλλά οι 3.000 οπλίτες της ηττήθηκαν τον χειμώνα του 426 π.Χ. στη μάχη των Όλπων από τους εχθρούς τους Ακαρνάνες που ήταν σύμμαχοι των Αθηναίων και καταστράφηκε από το στρατηγό Δημοσθένη.
Αργότερα, συμμάχησε με τους Αθηναίους για να προστατευτεί από τους Μακεδόνες του Φιλίππου. Ωστόσο το έτος 338 π.Χ. ο Φίλιππος Β΄ κατέλαβε την πόλη, λίγο πριν τη μάχη της Χαιρώνειας. Μετά το θάνατο του Φιλίππου Β΄ οι Αμβρακιώτες έδιωξαν τους Μακεδόνες, αλλά τους κατέλαβε και πάλι αργότερα ο γιος του Κασσάνδρου Αλέξανδρος. Το 295 π.Χ. η Αμβρακία παραχωρήθηκε από τους Μακεδόνες στον Πύρρο, ο οποίος την έκανε πρωτεύουσα του βασιλείου του κι από αυτή εξορμούσε για τις εκστρατείες του στη λοιπή Ελλάδα και την Ιταλία. Ο Πύρρος γέμισε την Αμβρακία με μνημειώδη κτίσματα, ναούς, αγάλματα και ζωγραφικούς πίνακες.
Το 189 π.Χ., μετά από την εξέγερση κατά των Ρωμαίων, πολιορκείται από τον ύπατο της Ρώμης Μάρκο Φλούβιο. Τέλος, με τη φιλική παρέμβαση του Περιάνδρου, βασιλιά των Αθαμάνων, η πόλη παραδίδεται (187 π.Χ.) στο Φλούβιο. Ο Φλούβιος, αφού επικράτησε σε όλη την περιοχή, λεηλάτησε την Αμβρακία, αρπάζοντας πολλά από τα έργα τέχνης για τη Ρώμη.
Επί Αιμίλιου Παύλου, υποδουλώνεται όλη η Ήπειρος στους Ρωμαίους (167 π.Χ.), ενώ λεηλατούνται και καταστρέφονται οι πόλεις της. Η Αμβρακία καίγεται και γκρεμίζονται τα τείχη της. Ο περιηγητής Παυσανίας, που πέρασε αργότερα, βρήκε πέτρες σε χορταριασμένο τόπο. Μετά από 1.000 χρόνια, στη θέση της κτίστηκε η σημερινή Άρτα. Η Αμβρακία είχε οχυρωμένο λιμάνι, τον Άμβρακο για διέξοδο προς τον Αμβρακικό κόλπο. Ο Οκταβιανός Αύγουστος για να ενισχύσει τη Νικόπολη με πληθυσμό, μετέφερε υποχρεωτικά τους κατοίκους της Αμβρακίας στη Νικόπολη μετά το 31 π.Χ.
Διάσημοι Αμβρακιώτες ήταν ο γλύπτης Πολύστρατος που έζησε τον 6ο αι. π.Χ., ο μουσικός Επίγονος και ο ποιητής της Μέσης Κωμωδίας Επικράτης. Ο Παυσανίας αναφέρει επίσης τον Αμβρακιώτη Ολυμπιονίκη Λέοντα που νίκησε στην 96η Ολυμπιάδα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου